قوه قضائیه 2

لَکِ ...

به قدری به این مرد اعتماد دارم
که دیگر انتقادی به قوه قضائیه ندارم.

+ لینک خبر

دفاع شخصی

لَکِ ...

در کشوری زندگی می کنیم که اگر بخواهی واجبات دینت را (امر به معروف و نهی از منکر) که دین رسمی کشور هم هست، اجرا کنی، حتماً قبل تر از آن باید دفاع شخصی بلد باشی.

+ لینک

قوه قضائیه

لَکِ ...

قوه ی قضائیه با محاکمه نکردن ضارب علی خلیلی
تمام قد می ایستد در مقابل فرهنگ اسلامی مردم
و نسبتش را با رهبر انقلاب مشخص می کند.

اگر محاکمه ی مجددی در کار نباشد
با مدیریتی جهادی در مقابل فرهنگ،
تمام قد ایستاده است؛ قوه قضائیه.


+ لینک خبر

فرهنگ سگ ها

لَکِ ...

من نمی توانم بفهمم چطور بمارستان ها یک بیمار بدحال را پذیرش نمی کنند.
اینکه بیمار طلبه ی ناهی از منکر بوده به کنار.
اینکه باید روی بیمارستان ها نظارت باشد تا از این کثافت کاری ها نکنند هم به کنار.

اما این آدمها را نمی فهمم که چطور با همنوعان خود چنین میکنند.
من دیده ام حتی سگ ها هم وقتی همنوعشان درد می کشد به آنها کمک می کنند.

حالا مدام بیاییم و بگوییم و ما ملت با فرهنگی هستیم
ما نسلمان به کوروش میرسد
ما ملت مهمان نوازی هستیم و ...

خودمان را گول نزنیم
بعضی از ما از نظر فرهنگی از سگ هم کمتریم.


+ لینک خبر

عید دیدنی

لَکِ ...

عجب عیدهای مزخرفی شده
فقط داریم هم دیگر را تحمل می کنیم
و اگر بخواهی شاد باشی و شاد کنی
باید نقش بازی کنی؛
حتی برای خودت.

همه ی روزهای عید شده مثل
غروب های جمعه ها.
شاید جمعه ها هم به دلیل دیگری ست که دلگیریم
نه آنچه که می گوییم.

لذت فحش خوردن

لَکِ ...

حقیقتاً در فحش خوردن لذتی هست
که در نفاق و ریا و دل همه را به دست آوردن
نیست.

همین لذت هم بعضی ها را وادار می کند
کاری کنند که همه با آنها مخالفت کنند.

پی نوشت: ولی از اون لذت های خاص به شمار میره این لذت.
مثل سوار شدن به یه وسیله بازی به شدت ترسناک.
خودم سوار شدم که می گم.

تغییر

لَکِ ...

تا کی به انتظار قیامت توان نشست؟
برخیز تا هزار قیامت بپا کنی


دقیقاً میخواهی تا کی صبر کنی؟
تا اینکه چه اتفاقی بیفتد؟
منتظر چه چیزی نشسته ای؟
تغییر از همینجا شروع میشود
از همین لحظه های معمولی
از همین الان


(مخاطب خاص دارد)

ولی و من

لَکِ یا مولاتی، یا فاطمة الزّهرا

در راه ولایت فقط وقت و ثروت و مقام و جاه را؟
نه
جان را باید فدا کرد.
حتی اگر فاطمه^(س)باشی؛
حتی اگر تا قیامت ناشناخته باقی بمانی؛
حتی اگر حتی قبری نباشد که فاتحه ای ...


و ما هنوز هم
در سرگیجه های درونی خود مانده ایم
منتظر یک اتفاق خاص
که دست ما را بگذارد در دست ولی.
منتظر ظهور،
منتظر مرگ،
منتظر ...

برای ولی باید جان داد
حتی اگر در کنار ولی نباشی،
حتی اگر مسلم بن عقیل^(ع) باشی.

جان ما آنقدر ها هم با ارزش نیست که
نگه داشتیم برای روز مبادا
که در برابر چشمان ولی فدایش کنیم.

بی خود منتظریم.
این روز مبادا؛
این اتفاق خاص؛
این حادثه ی ناگهان
هیچگاه اتفاق نمی افتد
حتی اگر اتفاق بیفتد.


شعر نوشت: چشم انتظار حادثه ای ناگهان مباش / با مرگ زندگی کن و با زندگی بمیر

خوف و رجا

لَکِ ...

مزه ی عشق به این خوف و رجاهاست رفیق
عشق سرگرمی‌اش آزار و تسلاست رفیق

قیمت یک سحر آغوش چشیدن، صد شب
گریه و بغض و تب و آه و تمناست رفیق

مرگ 3

لَکِ ...

آماده ای که بمیری؟
همین امروز؟
همین الان؟
همین جایی که داری این متن را می خوانی؟

مرگ همین قدر ناگهانی است؛
همین قدر نزدیگ.
باور نمی کنی؟
پس صبر کن تا تجربه کنی