دل مولا

لَکِ ...

کنون نهاده علی سر به روی شانه ی در ...

ولی و من

لَکِ یا مولاتی، یا فاطمة الزّهرا

در راه ولایت فقط وقت و ثروت و مقام و جاه را؟
نه
جان را باید فدا کرد.
حتی اگر فاطمه^(س)باشی؛
حتی اگر تا قیامت ناشناخته باقی بمانی؛
حتی اگر حتی قبری نباشد که فاتحه ای ...


و ما هنوز هم
در سرگیجه های درونی خود مانده ایم
منتظر یک اتفاق خاص
که دست ما را بگذارد در دست ولی.
منتظر ظهور،
منتظر مرگ،
منتظر ...

برای ولی باید جان داد
حتی اگر در کنار ولی نباشی،
حتی اگر مسلم بن عقیل^(ع) باشی.

جان ما آنقدر ها هم با ارزش نیست که
نگه داشتیم برای روز مبادا
که در برابر چشمان ولی فدایش کنیم.

بی خود منتظریم.
این روز مبادا؛
این اتفاق خاص؛
این حادثه ی ناگهان
هیچگاه اتفاق نمی افتد
حتی اگر اتفاق بیفتد.


شعر نوشت: چشم انتظار حادثه ای ناگهان مباش / با مرگ زندگی کن و با زندگی بمیر