لَکِ ...
دو نکته در باب گفتگوی حضور آقای وزیر امور خارجه در برنامه شبکه آمریکایی:
1. حضور:
شمایی که شان ملتی را به بازی می گیرید و می روید درون دفتر یک شبکه خبری و مصاحبه می کنید با مجری. اول اینکه کدام وزیر آمریکایی، انگلیسی، آلمانی و ... حاضر میشود بیاید و در یک برنامه تلوزیونی ما حاضر شود و که ما بگیریمش به باد سوال و حساب کشی؟ وزیر به کنار، کدام معاون،(این هم به کنار) کدام مشاور و ... از یک وزارت خانه یکی از این کشورهای طرف مذاکره با ما حاضر است خودش را اینقدر جلو ما کوچک کند؟
2. زبان:
شما که از طرف یک کشور رفته اید برای سخن گفتن، آیا نباید به زبان همین کشور سخن بگویید؟ به زبان کشوری که ادعا دارد در سال های آینده زبان جهانی علم را از انگلیسی به فارسی تغییر خواهد داد؟ اصلا این هیچ. این توهین به زبان خودمان نیست که یک مقام مسئول برود و با زبان دیگری سخن بگوید با اغیار؟
مگر آقای صالحی زبان عربی و انگلیسی بلد نبود که با زبان فارسی مذاکره می کرد؟ (به جز احوال پرسی، به زبان خودمان رایزنی می کرد با آنها)
مگر رهبر انقلاب به دو زبان دیگر مسلط نیست (تاجایی که ما می دانیم)، چرا با همه به زبان خودمان سخن می گوید؟
چیزی که میر مَهنای دُغابی روستایی 250 سال پیش فهمید را هنوز نفهمیده اید آقای وزیر (1).
پی نوشت: قصد ندارم فقط انتقاد کنم از مسئولان؛ که اعتقادی هم به این کار ندارم. اما چند روزی ست که فقط گند می زنید؛ گندهایی که کوچک نیستند.
(1): مبارز جنوبی که مترجم نمی پذیرفت و با بیگانگان فقط به زبان فارسی سخن می گفت.
