داشتن مسئله‌ی اصلی نیست. داشتن "آنچه که نیست" میچسبد. نمونه اش همین خنکای شب های تابستان است که حسابی خر کیف میکند آدم را. برعکس خنکای پاییز.
پ.ن:
دی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست
گفتند یافت می‌نشود جسته‌ایم ما
گفت آنک یافت می‌نشود آنم آرزوست
(مولانا)
همانا تحمل اختلاف نسل ها، نشانه تقوا است!!! (چه از طرف فرزند، چه پدر و مادر)
به مداحی که توصیه خواسته بود گفت:
"مجلس تان فقط شور نباشد.
شور هم داشته باشید،
اما شورش را در نیاورید"
ترکیب جوان تیم ملی والیبال بیشتر از برد و باخت می ارزید.
باختمان به فرانسه، برد بود.
معجزه‌ی شهر این بوده که
انسان ها را گرد هم آورده
و همزمان آنها را تنهاتر کرده است.
پ.ن:
به مردم چون گناه آوردم از تنهایی ام دیدم
که از تنها شدن جانگاه تر، احساس تنهایی است
(فاضل نظری، اکنون)
دل چند میلیون آدم را بلرزانی،
بعد هم بگویی معذرت خواهی در کار نیست؛
چون حرف اشتباهی زده نشده.
خیلی ها گفته اند،
من هم می گویم:
به خاطر شعور نداشته ی برخی از هم وطنانم
از برادران و خواهرا افغان، عذر خواهی می کنم.
پ.ن: جناب عراقچی،
سال هاست شما دارید از جیب این مردم می خورید،
این هم روی آن همه بدهکاری.
اما دلم نمی آید نگویم:
دهانتان که بسته است، قشنگ‌تر اید.
مجردی؛
خوبی اش به این است که صبح تا شب وقت داری به کارت برسی
بدی اش به این است که به هیچ کدام از کارهایت نمی رسی.
