احمدی نژاد و روحانی

لَکِ ...

احمدی نژاد می تواند با خیالی راحت و البته تفکری آینده نگر و منطقی منتظر بازگشت امپراطوری اش بر دلها باشد. چون همه میزان کار و تلاش احمدی نژاد، سفرهای استانی او، پیش رفهای علمی در دوره ی او و ... را دیدند و امروز هم هر رییس جمهوری را با این معیارها میسنجند. و البته ”این معیارها” هستند که دل مردم را به دل می آورند نه شعار اعتدال و تحمل نقد و توافق ژنو و ...





دلیل دیگر که این ادعا را تایید می کند این حقیقت است که مردم ما اسطوره سازی را دوست دارند. از شعارهای آنها در استادیوم ها به وضوح می توان این را فهمید که مردم همیشه نام مربی قبلیشان را از روی سکو ها فریاد می زنند. چون آنها فراموش می کنند بدی های اسطوره ها(!)یی که البته خودشان آنها را ساخته اند (در ذهنشان). مردم بدی های احمدی نژاد را فراموش خواهند کرد. همین یکسال خیلی ها این را نشان داده اند.


ضمن اینکه این حقیقت را نمی توان انکار کرد که احمدی نژاد خیلی از مواقع برای خدا کار می کرد. و این هم باید در نظر گرفت که همانطور که شهید همت می گفت: ”کار برای خدا خستگی ندارد. اگر خسته شدید بدانید برای خدا کار نکرده اید”. کسی از اولین مصاحبه تلوزیونی اش (گفتگوی خبری شبکه 2) با دروغ شروع کرد به رای جمع کردن از مردم ساده دل، نمی تواند برای خدا کار کند. کسی که باید با هواپیمای خصوصی به گفتگوهای هسته ای برود، نمی تواند برای خدا کار کند. اینها خسته میشوند و حتی اگر هم بخواهند نمی توانند به اندازه احمدی نژاد کار کنند و دل به دست بیاورند. چه برسد به الان که نمی خواهند.


شاید روحانی با روند پیش ِ رو یک رکورد را به ثبت برساند و تنها رییس جهوری شود که برای دومین دوره متوالی در انتخابات هست و رای نمی آورد.