داستان ما مثل داستان آن کودکی ست که پولش را گم می کند و در کوشه ی مینشیند و گریه می کند، اما به دنبال پولش نمی گردد. ماهم فقط یاد گرفته ایم که شب ها برخیزیم و گریه ای کنیم، هیئتی برویم و اشکی بریزیم، ... باید این حقیقت را فهمید و فهماند که "گریه کردن حرکت نیست، ابزار حرکت است".
