کسی که "دارد"

لَکِ ...

...

اصل داستان این است که ما فقط باید از خدا انتظار داشته باشم. نه به خاطر خدا و نه به خاطر لطف دیگران.
میشود جمله ی بالا را اینطور اصلاح کرد: اصل داستان این است که ما فقط می توانیم از خدا انتظار داشته باشم.
ما فقط می توانیم از کسی بخواهیم و از کسی انتظار داشته باشیم که "دارد". کسی که می تواند بدهد در حالی از او کم نشود.
ما اگر فقط عقل مآل اندیش داشته باشیم، همین کفایت می کند که فقط از خدا بخواهیم. ما فقط اگر کمی خودخواه باشیم و خوب ها را برای خودمان بخواهیم، همین کفایت می کند که فقط از او بخواهیم.

اما این را هم باید مقابل چشم داشته باشیم که: «من چه کرده ام و چه دستگیره ای دارم که از معبودم انتظار دارم؟». باید این را بدانم اصلاً نمی توانستم انتظاری داشته باشم از هیچ کس و هیچ چیز اگر لطف او نبود.


شعر نوشت:
تو دریایی و من فقط فکر آب
همه چی به جز تو سرابه؛ سراب
سر راه دریا نشونی بذار
واسه این دل تنگ خونه خراب
پر از خواهش و التماس چشام ...
میخوام هرچی میخوامو از تو بخوام