جهاد اکبر 3

لَکِ ...

سوریه شاید آغازی باشد بر دوران ظهور.
برای جنگ آماده ای؟
با حرامیان نه
با خودت

ما و گناهان

لَکِ ...

گاهی انسان باید ببیند و لمس کند تا باور کند آنچه را که میدانسته.
لمس کردم این را که: ما با هیچ گناهی (هر قدر بزرگ) فاصله ای نداریم.
نه با شراب خوردن، نه با زنا کردن، نه با به خاک خون کشیدن ولی خدا، نه با ... *
اگر جبر محیط جلوی ما را نمی گرفت.


پ.ن: به خودم و همه کسانی که می نالند از روزگار:
قطعاً جبر روزگار بیشتر به نفع ماست تا به ضرر ما.



* ریشه گرفته از: اِخبات / علی صفایی حائری

نتیجه عمل

لَکِ ...

1. با قانونی که رضا امیرخانی در کتاب قیدار می گفت به شدت موافقم.
اینکه خود ِ عملت میشود نتیجه ی عمل تو.

2. در سفر مشهد اشک دو نفر را در آوردم.
هر چند که به نفع خودشان بود اما
منتظرم که دو نفر اشکم را در بیاورند.

تعبیر خواب

لَکِ ...

کاش میشد خواب ها را ضبط کرد.
خواب خوبی دیده بودم:
در حرم نشسته بودم
جایی شبیه به مسجد النبی و حرم امام رضا
اما در خواب می دانستم که در حرم حضرت امیرم.
مثل ابر بهار گریه می کردم.

... کاش تعبیر شود خواب نجف رفتن من

بنده نواز

لَکِ ...

اینکه من با تو کردم بندگی نبود اما
آنچه که تو با من کردی بنده نوازی بود

شعر نوشت:
وای بر این بندگی ام، مرگ بر این زندگی ام
مرده ی یک عمرم و در خاک لهد زنده شدم


بشنوید: دانلود

+ صفحه منبع

چطوری منو تحمل می کنی؟

لَکِ ...

یک روز این جمله را خیلی جدی به بعضی از نزدیکانم می گویم:
چطوری منو تحمل می کنی؟

همانطور که خیلی وقت ها به خدا می گویم.

مهمتر از نماز

لَکِ ...

اینکه عجله دارم برای تمام شدن نماز (علی الخصوص در نمازهای فرادا) یعنی: "خدایا ولم کن برم به کارهام برسم"

یک هفته سکوت

لَکِ ...

از ویژگی های پر حرفی (برای چون منی که که حرف خاصی هم ندارم برای گفتن) این است که می فتی به دری وری گفتن. همانطور که در مطالب اخیر می دیدید.

به همین علـت: یک هفته سکوت

پ.ن: در این یک هفته، در مشهد الرضا دعا گویتان ام.

دومین بار

لَکِ ...

این دومین تابستان ست در زندگی ام. اولین بار وقت بود که می خواستم به پنجم ابتدایی بروم. خیلی هم دوست داشتم این اتفاق دوباره تکرا شود و الان بعد از حدود 10 سال دوباره تکرار شد.
اینکه در تابستان به قدری مشغول باشم که برای شروع شدن مدرسه/دانشگاه لحظه شماری کنم. اینکه روزهای تحصیل، روزهای استراحتم باشد.

چقدر گریه

لَکِ ...

داستان ما مثل داستان آن کودکی ست که پولش را گم می کند و در کوشه ی مینشیند و گریه می کند، اما به دنبال پولش نمی گردد.
ماهم فقط یاد گرفته ایم که شب ها برخیزیم و گریه ای کنیم، هیئتی برویم و اشکی بریزیم، ...
باید این حقیقت را فهمید و فهماند که "گریه کردن حرکت نیست، ابزار حرکت است".