تشنگی

لَکِ ...

آه؛
نفسم بالا نمی آید بی تو
تو بودی که عطش را آفریدی
پس کجاست آب؟

بنده نواز

لَکِ ...

اینکه من با تو کردم بندگی نبود اما
آنچه که تو با من کردی بنده نوازی بود

شعر نوشت:
وای بر این بندگی ام، مرگ بر این زندگی ام
مرده ی یک عمرم و در خاک لهد زنده شدم


بشنوید: دانلود

+ صفحه منبع

چطوری منو تحمل می کنی؟

لَکِ ...

یک روز این جمله را خیلی جدی به بعضی از نزدیکانم می گویم:
چطوری منو تحمل می کنی؟

همانطور که خیلی وقت ها به خدا می گویم.

دوست

لَکِ ...

تمام داستان من و دوستی که مرا رساند به خدا؛ به خدایی که اقتباسی نبود. همین سه خط شعر:

باد پیغام لب دریا را

به دل کوه رساند

آسمان ابری شد!*

شعر نوشت:

رسیده ام (؟) به خدایی که اقتباسی نیست

شریعتی که در آن جکم ها قیاسی نیست

خدا کسی است که باید به عشق او برسی

خدا کسی که از او سخت می هراسی نیست*

*شعر اول از سعید حدادیان و شعر دوم از فاضل نظری

صوت و صدا

لَکِ ...

1. پدرم نمازهای صبح، مغرب و عشا را همیشه بلند می خواند؛ بلندتر از حدی که واجب است. قرآن را هم. یکبار که امتحان کردم دیدم واقعا لذت بخش تر است با صدای بلند با خدا حرف زدن. علی الخصوص اگر با صوت هم باشد، لذتش دو چندان میشود.

2. دوستی داشتم در ایام کودکی که چشمه ی اشکش خشک بود. یعنی در اوج ناراحتی هایش هم اگرچه حالت گریه می گرفت، اشکش جاری نمیشد. همیشه دلم می سوخت به حالش. احساس می کنم اشک تا وقتی جاری نشود آن تاثیری که باید را ندارد.

3. ماه رمضان ها مردم راحت تر از هم می خواهند که یکدیگر را دعا کنند. من هم مثل همه؛ دعایم کنید.

خوبی ِ خودت

لَکِ ...

1. از گناه، آه می ماند فقط.
زندگی ام آهستان شده الان؛
می بینی که ...

2. هیچ وقت به خاطر خوبی های من نداده بودی
که الان به خاطر بدی های من ندهی یا پس بگیری (+).

مهربان خدا

لَکِ ...

داستان ما با خدا، داستان بس عجیبی است. اینکه خدا به ما لطف می کند و ما وسیله ای می شویم برای کار خیری. همین خدا در "یوم لا ینفع المال و لا بنون"، نفع و سود ما را می دهد از این کار خیر.
خلاصه تر که نگاه کنیم به ماجرا اینگونه می شود که: خدا از سر لطف با ما برخورد می کند و برای این لطفش پاداش هم می دهد به ما.

با این وسعت مهربانی هایت فقط می توانم بگویم: «مهربان خدا ...»