کور و کر

لَکِ ...

"حُبُّ شَی ٍ یُعمی و یُعصَم" ⁽¹⁾
همه آنچه از دل نبستن قرار است به انسان برسد
در این سخن آمده
و این یعنی آزادی

(1): دلبستگی، انسان را کور و کر می کند (حضرت امیر^(ع) ).

حرّ بن یزید ریاحی

لَکِ ...

رعشه ی حُر بن یزید ریاحی
قبل از الحاق به کشتی نجات حسین
ترجمه ی مصوّر
"مُوتُوا قبلَ أن تَموتوا"
است.


پ.ن: این را از جملات خود حضرت حر نیز می توان دریافت.

عمر بن سعد

لَکِ ...

عمر بن سعد می آموزد به
که حتی وقتی امام زمانت را دوست هم داشته باشی
اگر گندم ری را بیشتر بخواهی
سر از بدن ولی ات جدا خواهی کرد.

عمر بن سعد نشان داد که
سر خدا را نمی شود کلاه گذاشت؛
نشان داد که
دین و دنیا را نمی شود با هم جمع کرد ⁽¹⁾
نشان داد که
دنیا و آخرت ...
مثل شرق و غرب و انسانى هستند که بین این دو راه مى رود، هرگاه به یکى نزدیک شود از دیگر دور مى گردد ⁽²⁾.


(1): بر گرفته از: فتح خون/شهید سید مرتضی آوینی
(2): نهج البلاغه / حکمت 103

همه گزینه ها

لَکِ ...

"أَنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ‌"

یعنی: آی آدمها
همه گزینه ها روی میز است
(حتی گزینه جنگ)

روح الله

لَکِ ...

این روزها
هر انقلابی که چپ می کند
و مشکلات درونی اش شعله ور میشود بعد از انقلاب،
وجه دیگری از بزرگی امام کبیر ما را جلوه می کند
که آن زمان چنان انقلاب را جمع و جور کرد
که هیچ کدام از این مشکلات پیش نیامد در کشور
و حتی دخالت های خارجی هم شکست خورد
در برابر موج انقلاب اسلامی.

روح الله، واقعا روح الله بود.

هشدار قرآن

لَکِ ...

این آیه ی قرآن همیشه می ترساند مرا:

وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْ‌آنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَ‌حْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ ۙ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارً‌ا (اسرا/72)

و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است برای مؤمنان، نازل می‌کنیم؛ و ستمگران را جز خسران (و زیان) نمی‌افزاید.


وقتی قرآن برای ظالمان (چه طالم به دیگران و چه ظالم به نفس خود)
خسران می افزاید؛
پس مسجد هم همینطور است
و مجلس روضه هم
و هرچیز دیگری که به خودی خود
نور باشد حتی
(آنهایی که نور نیستند دیگر به کنار).

نظم زندگی

لَکِ ...

منتظر بود دهه اول تمام شود
تا با خیال راحت برود و باز گناهانش را
دنبال کند
دهه اول محرم
نظم زندگی اش را به هم زده بود.


پ.ن: به این می گویند عزاداری واقعی (!)
اثر روضه در حد یک روز

ندا

لَکِ ...

جنگ که به پا شد انگار صدایی رسید به گوش حسین یا ندایی به گوش دلش: «پیروزی با دشمن یا ملاقات پروردگار؟ انتخاب کن.» انتخاب کرد، اما نه پیروزی بر دشمن را

به نقل از: آفتاب بر نی / زینب عطایی (منبع: لهوف، ص 141)

شمر

لَکِ ...

خنجرش را بیرون آورد و به سمت میدان قدم برداشت. اباعبدالله(علیه السلام) مجروح و تشنه روی زمین افتاده بود و تکبیر می‌گفت. شمر نعره‌ای زد و خنجرش را بالا آورد. دستانش لرزید و چشمانش پر از اشک شد. دوباره خواست خنجرش را بالا ببرد که چشم‌هایش سیاهی رفت. زانوهایش سست شد و بر زمین افتاد. پیرمرد، نفس‌های آخرش بود که اباعبدالله(علیه السلام) را بالای سرش دید و غرق دست‌های نوازش ارباش شد.
تعزیه به هم خورده بود و مردم بر جنازه شمر فاتحه می‌خواندند!

+ منبع

لشکر بابا

لَکِ ...

هر روز فوج فوج مرد جنگی به لشگر مقابل افزوده می‌شد.
بچه‌ها ترسیده بودند.
- بابا پس کی لشگر تو می‌رسد؟
- به زودی.
طولی نکشیده بچه‌ها را صدا زد :
- بیایید عزیزانم، لشگر من نزدیک می‌شود.
بچه‌ها خیره خیره به سپاه پدر که از دور می‌آمد نگاه می‌کردند.
مسلم بن عوسجه، حبیب بن مظاهر و غلامی که همراهی‌شان می‌کرد!

+ منبع