منبَر برای مِمبِر

یه سخنران معروفی هم هست که برای هر برگی که از درست میفته، یه مرثیه سرایی احساسی می کنه.

در حقیقت مسئولامون رو پاره می کنه (که البته لایق هم هستن).

اما وقتی یه دانشمندمون ترور میشه

طبق معمول توپ رو میندازه توی زمین مسئولای خودمون (که البته اینا هم مقصرن)،

در مورد کسی که ترور رو انجام داده سکوت میکنه،

دوباره چند وقت بعد میاد میگه ما باید با داعشی ها مهربون باشیم؛

میگه اگه اونا تو رو کشتن، تو اونا رو نکش. چون مثل اونا میشی،

بعد هم ویژگی های عسل طبیعی رو استوری میکنه.

درود به شرفت مرد.

ایرانت باشه.

 

پ.ن 1: کاش با مسئولامون، مثل داعشیا مهربون بودی.

پ.ن 2: نظر خود من؟ تف به قبر مسئولای نالایق ما، بعدش هم تف به گور داعشا.

خداحافظ رفیق

از خواب بیدار شد.

عطر خوش رایحه‌ی فرانسوی اش را زد و کفش ایتالیایی اش را پوشید.

همراه نهار، نوشابه‌ی اسرائیلی اش را نوش جان کرد.

بعد از ظهر وقت آزاد داشت. یک فیلم خوش ساخت آمریکایی دید و سرحال شد.

شب که اخبار را نگاه می کرد، خبر ترور دانشمند هسته ای را شنید خاطرش مکدر شد.

در دلش گفت: «بایدن رای آورده. دیگه این جور حرکتای فاشیستی تموم میشه».

پتو را روی سرش کشید.

توی تخت خواب برنامه‌ی فردای پریمیر لیگ انگلیس را چک کرد و خوابید.