غم و شادی
سه شنبه, ۲۲ مرداد ۱۳۹۲، ۰۲:۱۳ ق.ظ
لَکِ ...
اینکه چرا غم و یاس نمی اندازند به دلم، آن هم این دشمنان آشکار حکماً دلیلی دارد. من هم به تجربه ی آنها احترام می گذارم. اما اینکه تا این حد بازیچه ام در دستشان که غم و شادی ام را کنترل کنند واقعاً توهین است به نوع ِ انسان.
رشد برای چون منی، یعنی اینکه غم و شادی ام را بگیرم دستم و بعد بدهم دست خدا.
۹۲/۰۵/۲۲